مولانا حاج محمد عبدالصاحب نراقی متخلص به «صاحب» پسر ملا احمد فاضل نراقی که از دانشمندان عصر بود به تاریخ پنجم صفر سال 1215 ه.ق در کاشان متولد شد وی تحصیلاتش را نزد پدر دانشمند و بزرگوارش به انجام رسانید و در علم و فضیلت مورد محبت پدر بود.
ملا محمد طبع شعر نیز داشته ونیکو می سروده است. از تصنیفات او سه کتاب در علم حکمت و فقه به نام «مشارق الاحکام» در فقه و «انوار التوحید» در حکمت الهیه و «مراصد» در اصول فقه و یک کتاب مثنوی صاحب می باشد که بالغ بر دو هزار و دویست بیت است.
وی همچنین رسالات دیگری نیز در طهارت و صلوه تالیف نمود که عمرش کفاف تکمیل و ختم آن را نداد. ملا محمد در محرم سال 1297 ه.ق در این شهر وفات یافت و جنازه اش به نجف اشرف حمل و در آنجا دفن گردید.
ابیات زیر از اوست:
بر دلم چون رقم نقش رخ یار زدند آتشم یکسره بر دفتر و دستار زدند
راحت و عیش و سکونم همه از یاد برفت چون حریفان سخن از طره طرار زدند
رسم و آئین صلاح از من دیوانه مجو کوس رسوائی ما بر سر بازار زدند
بیقرارم اگر از عشق عجب نیست که این آتشی هست که بر ثابت و سیار زدند
امشبم ناله مستانه زند شور دگر دی ندانم چو بر آن باده گلنار زدند
زلف برچهره شکستند دگر دل شکنان وه که بر حاصل ما برق شرر نار زدند
روی بنمای بداند که عشاق چرا؟ دست از سبعه بریدند و به زنار زدند
بخردمندی صاحب نشوی مست غرور که در این راه بسی بر دل هشیار زدند